مقایسه دانش آموزان آسیب دیده شنوایی شدید تلفیقی و دانش آموزان شنوای مقطع راهنمایی در درک ترکیبات استعاری

هدف: محققین معتقدند افراد آسیب دیده شنوایی، آسیب ویژه ای در درک استعاره ها دارند. مطالعه حاضر با هدف تعیین منشاء آسیبهای درک استعاره در این کودکان و این که آیا ناشی از محیط آموزشی ایشان می باشد، به مقایسه درک ترکیبات استعاری دانش آموزان آسیب دیده شنوایی تلفیقی شدید مقطع راهنمایی با همکلاسی های شنوای آنها می پردازد. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی – مقایسه ای، 50 دانش آموز شنوا و25 دانش آموز آسیب دیده شنوایی تلفیقی به روش تصادفی ساده انتخاب شده و از طریق دو تکلیف محقق ساخته تحت ارزیابی قرار گرفتند. ابتدا تکلیف درک واژگان غیراستعاری اجرا می شد. درصورت پاسخ صحیح به بیش از 75 درصد کلمات و دارا بودن بقیه معیارهای انتخاب نمونه، تکلیف درک ترکیبات استعاری اجرا می شد. سپس داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل و مقایسه بین دو گروه قرار گرفت. یافته ها: نمره درک ترکیبات استعاری دانش آموزان آسیب دیده شنوایی تلفیقی نسبت به دانش آموزان شنوا به طور معناداری کمتر بود (001/0>p). تعداد پاسخهای غلط لفظی دانش آموزان آسیب دیده شنوایی تلفیقی بیشتر از پاسخهای غلط معنایی بود. میانگین پاسخهای صحیح بین سه پایه تحصیلی در آزمودنی های شنوا (0/401=p) و همچنین دانش آموزان آسیب دیده شنوایی تلفیقی (0/120=p) اختلاف معناداری نداشت. نتیجه گیری: پاسخ های غلط دانش آموزان آسیب دیده شنوایی به آزمون، نشانی از درک ناکامل ایشان از ترکیبات استعاری است و تفاوت فاحش دانش آموزان شنوا و آسیب دیده شنوایی تلفیقی در درک ترکیبات استعاری، نشان می دهد که محیط آموزشی مدارس تلفیقی به تنهایی نمی تواند در درک این ترکیبات مؤثر باشد.